vrijdag 19 juli 2013

Bijna drie harders.

Vandaag, vrijdag, is het weer warm en zonnig: het wordt meer dan 25 graden. Niet bepaald uitgelezen visweer. Ik ga het weer eens proberen op de harder in de Nieuwe Waterweg na een aantal harderloze sessies.
Omstreeks één uur in de middag arriveer ik met mij fiets bij de Nieuwe Waterweg. Het is hoog water en van harders is niets te bespeuren. Ik fiets helemaal tot in de buurt bij de pont naar Rozenburg naar een plek waar ik in het verleden wel eens harders heb zien zwemmen. Dit was de plek:


Stek in de Nieuwe Waterweg.


Daar gooi ik wat broodkorsten in het water en wacht af. Binnen 5 minuten wordt het brood door een harder van het oppervlakte gepakt. Snel tuig ik mijn hengel op en begin te vissen. Ik vis met een drijvende korst en al gauw wordt die door een harder gepakt en onder water getrokken. Terwijl mijn hart in mijn keel klopt verwacht ik ieder moment dat mijn dobber ondergaat, maar er gebeurt niks! Even later haal ik op en mijn haak is leeg. Dit ritueel herhaalt zich een paar keer: iedere keer pakt de harder mijn broodkorst, maar iedere keer weet hij het op ingenieuze wijze van de haak te halen zonder dat ik kan slaan.
Dan doe ik er een zinkende vlok aan en al gauw loopt mijn dobber schuin weg en sla ik aan: harder! De harder gaat er als een raket vandoor en met moeite kan ik hem keren. Dan neemt de harder nog een paar runs en ineens is ie los....... Ik draai in en de haak blijkt er gelukkig nog aan te zitten. Ik controleer de haak op scherpte, maar die is goed. Gewoon domme pech.

Ik gooi snel weer in en voer weer wat geweekt brood bij. Wanneer ik even van mijn dobber wegkijk speurend naar harders en dan weer naar mijn dobber kijk blijkt deze te zijn verdwenen. Ik sla aan en het is een harder. Ik zie een grote kolk en de harder neemt een flinke run: dit is een grote harder!
Dan komen er twee loslopende honden naar mij toe die mijn brood gaan opeten. Met de hengel in de ene hand, pak ik met mijn andere hand een hond bij zijn nekharen en trek hem uit mijn broodzak. Gelukkig worden de honden door hun baasjes weggeroepen en kan ik mij op de harder concentreren. De harder blijft op afstand en al gauw krijg ik kramp in mijn handen, zowel kracht wordt er gezet. Tijdens de dril zie ik dat er een tweede harder vlak naast mijn harder zwemt. Na een harde strijd van ongeveer 5 minuten kan ik hem landen. Hij blijkt 60 cm te zijn:

Harder 60 cm.


Harder 60 cm.

Filmpje van harder 60 cm.

Na onthaken en een paar foto's maken zet ik hem terug.

Ik voer wat bij en vis op dezelfde plek door. Na ongeveer een half uur zie ik weer een harder in de buurt van mijn dobber. Vervolgens gaat de dobber schuin weg en sla ik aan: weer een harder! Deze harder voelt nog zwaarder aan en ook deze neemt een paar lange runs. Met moeite kan ik hem in het net dirigeren, maar uiteindelijk lukt het. Ik meet hem op en deze blijkt 63 cm te zijn:

Harder 63 cm.

Harder 63 cm close up.

Na de foto's en opmeten zet ik hem weer terug.

Met wat meer geluk had ik drie harders kunnen vangen in één sessie, dat komt zelden voor.

Doordat het eb is geworden zijn de harders verdwenen en omstreeks 4 uur stop ik en fiets ik naar huis.


Geen opmerkingen: