Het eerste uur zie ik geen enkel teken van leven, maar geniet van het zonnetje en de aangename temperatuur van ongeveer 18 graden. De wind is zwak zuidwest. Dan zie ik een paar keer harders voorbij zwemmen en op een gegeven moment zie ik allemaal kolken op mijn stek ten teken dat de harder aan het azen is. Mijn dobber schiet onder en ik sla aan: harder! De harder komt gewoonte getrouw eerst naar de oppervlakte en ik zie dat het er een is van in de 50 cm. De harder neemt een paar flinke runs en ik krijg veel bekijks van dagjes mensen die langsfietsen: aan de sterk gebogen brasemhengel te zien verwachten ze een monstervis.
De harder neemt een run naar de diepte en ineens blijft de boel op een plek vastzitten. Ik hou de boel onder spanning, maar er zit geen beweging meer in. Ik verminder de spanning op de lijn, maar ook dat helpt niets. Ik zet weer spanning en dan valt mijn lijn slap: de harder is er af. Als ik inhaal dan zit mijn haak er gelukkig nog aan, zodat die niet in de harderbek is achtergebleven. Blijkbaar heeft de harder ergens in gezwommen. Dat heb ik hier nog nooit eerder meegemaakt: het water is juist vrijwel vrij van obstakels. Dit is stevig balen. Ik vis nog een paar uur door op dezelfde stek, maar afgezien van een kleine winde en een krab vang ik niets.
Omstreeks een uur of vier laat ik me verrassen door de boeggolven van een sleepboot die langskomt met als gevolg twee doorweekte schoenen. Ik besluit maar meteen te stoppen. Ik tuig mijn hengel af en besluit nog een stukje langs de waterweg te fietsen. Tot mijn verbijstering zie ik 200 meter verderop tientallen harders vlak bij de kant zwemmen. Ik zit de dubben: zal ik mijn hengel weer optuigen en proberen de harders te vangen of zal ik toch maar naar huis gaan. Ik gooi wat broodkorsten in de buurt van de harders, maar daar reageren ze niet op. Ik besluit toch maar snel de hengel op te tuigen en het te proberen. Even later gooi ik mijn met wit brood beaasde haak tussen de harders. Ook voer ik wat wit brood. Mijn dobber gaat enkele malen schuin weg, waarschijnlijk door lijnzwemmende harders. Dan gaat mijn dobber nog een keer schuin weg en blijft weg en ik sla aan: harder! De harder neemt meteen een flinke run en een flinke rietstengel blijft aan mijn lijn hangen. De harder probeert ook de diepte in te duiken, maar dat kan ik gelukkig verhinderen. De harder neemt nog een paar flinke runs, maar wordt wel vermoeider. Na een minuut of vier kan ik hem scheppen en hij blijkt 54 cm te zijn:
 |
| Harder van 54 cm uit de Nwe Waterweg |
 |
| Closeup van de harder van 54 cm |
Ik zet de harder snel terug want tijdens de dril zag ik nog andere harders zwemmen en die wil ik ook wel vangen. Het lukt me echter niet om er nog een te verleiden.
Toch ben ik tevreden: ik had met meer geluk twee harders kunnen vangen in een sessie, dat komt niet veel voor. Omstreeks 5 uur stop ik en fiets naar huis. Op de terugweg langs de Nieuwe Waterweg zie ik nog meer harders zwemmen, maar ik vind het nu wel genoeg geweest en pak niet nogmaals uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten